Zijde is ongetwijfeld een luxueus en prachtig materiaal dat door de rijken in de samenleving wordt gebruikt. Door de jaren heen is het in verschillende delen van de wereld omarmd voor kussenslopen, oogmaskers, pyjama's en sjaals.

Ondanks de populariteit ervan, weten maar weinig mensen waar zijden stoffen vandaan komen.

Zijde werd voor het eerst ontwikkeld in het oude China. De oudste bewaard gebleven zijdemonsters zijn echter te vinden in de aanwezigheid van het zijde-eiwit fibroïne in de grondmonsters van twee graven op de neolithische vindplaats Jiahu in Henan, die dateren uit 85.000.

Ten tijde van Odyssee (19.233) probeerde Odysseus zijn identiteit te verbergen. Aan zijn vrouw Penelope werd gevraagd naar de kleding van haar man. Ze vertelde dat hij een hemd droeg dat glansde als de schil van een gedroogde ui, wat verwijst naar de glanzende kwaliteit van zijden stof.

Het Romeinse Rijk hechtte zoveel waarde aan zijde dat ze handelden in de duurste zijde, namelijk Chinese zijde.

Zijde is een zuivere eiwitvezel; de belangrijkste bestanddelen van de eiwitvezel van zijde zijn fibroïne. De larven van sommige insecten produceren fibroïne om cocons te vormen. De beste, rijke zijde wordt bijvoorbeeld verkregen uit de cocons van de larven van de moerbeizijderups, die gekweekt wordt via de sericultuurmethode (kweek in gevangenschap).

Het kweken van poppen van zijderupsen leidde tot de commerciële productie van zijde. Ze worden meestal gekweekt om een ​​witte zijden draad te produceren, die geen mineralen aan het oppervlak bevat. Tegenwoordig wordt zijde in grote hoeveelheden geproduceerd voor diverse doeleinden.