Zijde is ongetwijfeld een luxueus en mooi materiaal dat door de rijken in de samenleving wordt gebruikt. Door de jaren heen is het gebruik ervan voor kussenslopen, oogmaskers, pyjama's en sjaals in verschillende delen van de wereld omarmd.

Ondanks zijn populariteit begrijpen slechts een paar mensen waar zijden stoffen vandaan komen.

Zijdestof werd voor het eerst ontwikkeld in het oude China. De vroegst overgebleven zijdemonsters kunnen echter worden gevonden in de aanwezigheid van het zijdeproteïnefibroïne in de bodemmonsters van twee graven op de neolithische vindplaats in Jiahu in Henan, die dateren uit 85.000.

Tijdens de Odyssee, 19.233, werd Odysseus, in een poging zijn identiteit te verbergen, aan zijn vrouw Penelope gevraagd naar de kleding van haar man; ze zei dat ze een overhemd droeg dat glanst als de huid van een gedroogde ui, wat verwijst naar de glanzende kwaliteit van zijden stof.

Het Romeinse Rijk waardeerde zijde enorm. Dus handelden ze in de duurste zijde, namelijk Chinese zijde.

Zijde is een pure eiwitvezel; de belangrijkste componenten van de eiwitvezel van zijde zijn fibroïne. De larven van bepaalde insecten produceren fibroïne om cocons te vormen. De beste rijke zijde wordt bijvoorbeeld verkregen uit de cocons van de larven van de moerbeizijderups die wordt gekweekt volgens de methode van zijdecultuur (opfok in gevangenschap).

Het kweken van zijderupspoppen leidde tot de commerciële productie van zijde. Ze worden meestal gefokt om een ​​witgekleurde zijden draad te produceren, die geen mineralen aan de oppervlakte bevat. Momenteel wordt zijde nu in grote hoeveelheden geproduceerd voor verschillende doeleinden.